Deel 5:
Zwijgzaam fietsten we veder; na tien minuten bereikten we het politiegebouw. Het was er rustig. Veilig en wel zetten we onze fietsen netjes in de stalling weg en liepen langzaam naar binnen. Eenmaal binnen bleef ik even staan en staarde om me heen. “Was het eigenlijk wel een goed idee? Zou het nut hebben?”. Ruw werd ik uit mijn gedachten gehaald, toen Kristel me een duw gaf. Geïrriteerd keek ik haar aan en zag dat ze wees naar de balie, waar een vriendelijke mevrouw met een klein brilletje achter zat. Vermoeiend zuchtte ik even en liep met lood in mijn schoenen naar de balie. ‘Kan ik jullie ergens mee helpen?’. Kristel gaf me een klein duwtje, waardoor ik een stap naar voren deed. ‘Eh.., ja. Ik.., ik wilde aangifte doen’. ‘En waar van dan wel, jonge man’. Ik dacht na: ja van wat eigenlijk? Uiteindelijk besloot ik dat het beste was om heel het verhaal te vertellen.
De vrouw merkte dat ik wat over spannen was en raadde me aan om samen met haar en Kristel mee te gaan naar achteren waar het rustiger was. we zaten in een kleine verhoorkamer. De vrouw had ondertussen wat koffie gehaald en deelde ze uit aan Kristel en aan mij. Dankbaar nam ik de kop koffie aan en nam een slok. Vervolgens keek ik de politieagente aan, zij glimlachte vriendelijk naar me en gebaarde dat ik mijn verhaal in alle rust kon vertellen. Ik vertelde haar hoe de weddenschap tussen Eefje en mij was ontstaan; het simpele gevolg van ruzie en uitdagingen. De vrouw schreef alles op in detail en ik vertelde veder. Ik vertelde haar over mijn nachtelijke bezoeking aan het kerkhof, ik vertelde haar over de stemmen en toen ik vervolgens bij de twee mannen aan kwam sloeg ik dicht. Kristel en de politieagente staarden me verlangend aan; maar ik was dicht geslagen. De politieagente bewoog zich even en begon vragen te stellen om mijn tong wat losser te maken. ‘Hoe zagen ze er uit, jongen? Dik, dun, stevig, slank?’. Ik schudde mijn hoofd; ‘Ik weet het niet’. Kristel en de politieagente staarden me weer aan; ‘Ik weet het niet. Hun stemmen waren zwaar. Ik zag alleen de vorming van hun lichaam; de een had een schep bij zich en de ander een zak. Dat is alles wat ik u kan vertellen’. De agente knikte en schreef alles op.
Vervolgens keek ze op van haar boekje; ‘Zou je.., zou je de plaats kunnen aan wijzen van het open graf? Denk je dat je dat kunt?’. Ik knikte; ik wist maar al te goed waar het graf was. ‘Mooi. Ik trommel een paar collega’s van me op en dan gaan we maar een kijkje nemen’. Ik knikte; het liefste zou ik nou weer op mijn fiets springen en weg rijden. Kristel nam mijn hand in de hare en keek me troostend aan. Voorzichtig kon ik nog een zwakke glimlach op brengen. Nadat we weer voorzien waren van een kop koffie, ging de vrouw haar collega’s halen om een zoekactie naar Eefje te starten.
sunset: | Maandag, maart 31, 2008 23:09 |
Ook gelezen. Groetjes en fijne avond, sunset |
|
Windwhisper: | Maandag, maart 31, 2008 13:54 |
Ik heb ze nu alle vijf gelezen best wel spannend hoor ben benieuwd, de plot is goed, dus kom maar op met het volgende hoofdstuk lieve groet Cobie Kuzzz |
|
red one: | Maandag, maart 31, 2008 12:57 |
eeeh.. benieuwd natuurlijk :P | |
red one: | Maandag, maart 31, 2008 12:56 |
super je verhalen! ik ben beniwued naar het vervolg! Liefs red |
|
Oorlam: | Maandag, maart 31, 2008 12:52 |
:D zo jij bent aan het schrijven geweest met pasen;) | |
Auteur: Fantasy | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 31 maart 2008 | ||
Thema's: |