Ik hoor je woorden,
in het donker,
vol van liefde,
warm en zacht.
Je laat het me voelen,
die liefde in jou.
en hoe meer het me omringd,
hoe angstiger ik word.
Jij vraagt om mijn hart,
dat zo makkelijk te breken is,
en nog niet eens helemaal geheeld is,
na de laatste keer,
dat het brak.
Angst dat het té perfect is,
dat ik weer te snel vertrouw...
op goed verzonnen,lieve woordjes,
al zijn ze misschien gemeend bij jou.
Luister nog even naar je woorden,
en al ben ik nog verward,
besluit ik gewoon voor jou te kiezen,
geef ik jou mijn hart!