Verdoofd
Ik vraag me af wat het nog waard is
Om toch vol te blijven houden
Ik vraag me af of het nog nut heeft
Terwijl ik blijf tasten in het duister
De stem in mij is weggegaan
Die mij altijd goede raad influistert
Genoeg van buiten, zo leeg van binnen
Want ik kan het niet meer aan
Ik kan ook niet meer opnieuw beginnen
Daarvoor is het allang te laat
Heb geprobeerd nog door te vechten
Met veel hoop voor een betere tijd
Begin nu langzaam alles achter te laten
Ik laat het hier en heb geen spijt
Ben zo ver weg van wat ik voel
Alsof ik mezelf niet meer ben
Verdoofd maar zeker dat ik weet
Dat ik mezelf ook niet meer wil zijn...
Om toch vol te blijven houden
Ik vraag me af of het nog nut heeft
Terwijl ik blijf tasten in het duister
De stem in mij is weggegaan
Die mij altijd goede raad influistert
Genoeg van buiten, zo leeg van binnen
Want ik kan het niet meer aan
Ik kan ook niet meer opnieuw beginnen
Daarvoor is het allang te laat
Heb geprobeerd nog door te vechten
Met veel hoop voor een betere tijd
Begin nu langzaam alles achter te laten
Ik laat het hier en heb geen spijt
Ben zo ver weg van wat ik voel
Alsof ik mezelf niet meer ben
Verdoofd maar zeker dat ik weet
Dat ik mezelf ook niet meer wil zijn...
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Etoile | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 03 april 2008 | ||
| Thema's: | ||