Zeker van onzekerheid
Mijn huis heeft gewoon deuren
kan simpel naar buiten lopen
maar ik ga niet weg
thuis is mijn veilige haven
niemand kan me dan kwetsen
thuis kan ik zijn wie ik wil
niemand die mij corrigeert
ook al ben ik daardoor alleen
heb ik mijn vrienden verloren
ik kan mezelf weer aan
via mail kan ik communiceren
met hen die hetzelfde zijn
veroordelen me niet op gebreken
mijn ware gezicht is onzichtbaar
veilig voor mezelf verborgen
je wilt het niet weten
dat mijn kamers donker zijn
mijn licht rood van mijn wonden
die nimmer kunnen helen
omdat het littekens blijven
rottend vlees ben ik geworden
dienende mijn leidende leider
het verstandelijk beredeneren
mijn hart is een ijsberg
op een ijskoude pool
wetend dat ik het zelf doe
geen ruimte geef om te ontdooien
pijn is zelfs een wens geworden
voor de aandacht
die ik het steeds weer geef
doorbreken deze gedachten
is hetzelfde als grijpen naar de zon
die je niet eens meer kan zien
negatief geworden door een verleden
ik heb het zelf zover laten komen
stil kijk ik naar mijn monitor
die woorden beschrijft vanuit het weten
gelukkig heb ik de zon gevonden
bezit ik deze in mijn hart
kon ik dat maar anderen aanreiken….
14-03-‘02/12:07
Reacties op dit gedicht
| Huting: | Donderdag, maart 14, 2002 22:52 |
| Ik ben het met allen eens, al ben ik geen meeloper. Heel veel plezier zaterdag, lieve, warme, sterke, eerlijke, Wil. Doortje |
|
| Xanthippe: | Donderdag, maart 14, 2002 21:07 |
| *ontroerd* *verbaasd* schoon ! |
|
| Anouck ( Almost me): | Donderdag, maart 14, 2002 20:46 |
| Wil, die zon in je hart....die voel ik al door je gedichten en lieve commentaren. Ik hoop ze zaterdag in het echt te mogen voelen... Mooi en herkenbaar. Liefs, |
|
| Juva: | Donderdag, maart 14, 2002 17:51 |
| Dit gedicht...heeft macht. Ik weet verder niet meteen een reactie, maar ff Driegeetjes bedanken voor het bewust maken van de waarde van de song "I am a rock" Heb meteen het liedje opgelegd. Het kwam me vroeger steeds als vrolijk over, maar schijn bedriegt. Meteen daarna de tekst opgezocht: A winter's day In a deep and dark December; I am alone, Gazing from my window to the streets below On a freshly fallen silent shroud of snow. I am a rock, I am an island. < |
|
| Frummel: | Donderdag, maart 14, 2002 14:48 |
| Inderdaad, ik sluit me bij waterval aan... Hou die zon maar lekker, en laat hem zaterdag maar schijnen, dan kunnen andere ook mee geniete... | |
| waterval: | Donderdag, maart 14, 2002 14:44 |
| er zijn mensen die elke dag mooier worden, zonder dat ik ze ooit heb gezien... en jij bent er één van.... | |
| chrilo: | Donderdag, maart 14, 2002 13:33 |
| er zijn er ook, die wèl je ware gezicht en je gebreken hebben gezien, en die toch van je houden. liefs,..... |
|
| Driegeetjes: | Donderdag, maart 14, 2002 13:13 |
| Ja Wil, ik ben het met Nimf eens... Allemachtig!!! Dat gevoel ken ik maar al te goed! Het enige verschil... Ik had toen geen computer, maar wel Vrienden! En dit gedicht doet mij denken aan het lied van Simon and Garfunkel "I'm a Rock", waar gezongen wordt over het opsluiten in je eigen 4 muren, en de gedachte dat je niemand nodig hebt, buiten je boeken en poëzie (!). Ik raad iedereen aan om eens goed naar dit lied te luisteren... Wil, zo als gewoonlijk.... ................. |
|
| Nimf: | Donderdag, maart 14, 2002 12:28 |
| Wil, heftig gedicht man. Ik herken me wederom. Het gedicht is krachtig, het straalt zoveel uit. Zoveel pijn....Ik denk dat mensen je nemen zoals je bent, met je verleden. het maakt niet uit of je littekens hebt, dat maakt jou nog geen minder persoon. wat me ook heel erg aansprak, was dit stukje: wetend dat ik het zelf doe geen ruimte geef om te ontdooien pijn is zelfs een wens geworden voor de aandacht die ik het steeds weer geef daar heb ik zelf ook last v |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Di Angeli | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 14 maart 2002 | ||
| Thema's: | ||