Herfstdraden
HERFSTDRADEN
Vanmorgen heb ik in mijn tuin
een meesterwerk zien hangen.
Een mozaïek van pareltjes,
in zilverdraad gevangen.
Door ’t herfstdecor van bruin en geel,
zo wonderbaar gesponnen,
als was de Schepper dit seizoen
nog aan iets nieuws begonnen.
Langs ’t roerloos blad een tinteling
van ingehouden krachten,
die uitzien naar een nieuw begin,
in ademloos verwachten …..
Eens worden zilveren draden wit
en ’t kleurenspel versteven,
maar ’t zaad dat diep verborgen zit,
ontkiemt naar eeuwig leven.
***************************
Nawoord van Sheena :
Ik moet en mag namens mijn Oma iedereen
heel hartelijk danken voor alle lieve
en mooie reacties ….
Ze heeft zelf geen pc, dus kan nooit reageren.
Maar ze is heel dankbaar, voor ieder commentaar
En wat verlegen eronder ook ….. dat heb ik dus
niet geërfd van haar, hahahaha.
Reacties op dit gedicht
| Lieverdje: | Vrijdag, maart 15, 2002 23:32 |
| Herfstdraden... en dat in maart! Ik weet wel dat het weer rare kuren heeft tegenwoordig, maar zo gek...?! :-) Het gedicht is echt mooi, prachtige beeldspraak. Sheena, je oma heeft Talent met een hoofdletter. Groetjes, Lieverdje xxx |
|
| Hugo Serwy: | Vrijdag, maart 15, 2002 18:36 |
| Prachtig gedicht! | |
| Zeeroosje: | Vrijdag, maart 15, 2002 05:34 |
| Prachtig, je ziet zo de natuur voor je als je begint met het gedicht, verder begin je eraan te denken dat het je eigen leven kan zijn, die te einde loopt en met een nieuw begin voor je. Heel mooi verwoord. Mijn petje af Vele groetjes Roosje | |
| Voske: | Vrijdag, maart 15, 2002 02:05 |
| Ik kan me volledig aansluiten bij de woorden van Pramodah.Het mag dan misschien wel een stijl van vroeger zijn,er wordt hier toch maar weer bewezen dat er nog lang geen sleet op zit.Ik kijk er in ieder geval steeds weer naar uit. Groetjes,Voske.. |
|
| waterval: | Vrijdag, maart 15, 2002 01:58 |
| voor mij is deze stijl tijdloos...... het is weeral één van de mooiste gedichten die ik al gelezen heb.... ik hoop dat we van dit "talent" nog lang mogen genieten.... |
|
| pramodah: | Vrijdag, maart 15, 2002 01:02 |
| weer zo een prachtstukje, mijn geluk kan niet meer op,die gedichten doen mij denken aan mijn jeugd ze zijn geschreven in de gangbare stijl van toen .............. lifs pramodah |
|
| Di Angeli: | Vrijdag, maart 15, 2002 00:50 |
| Als je zo kunt geloven en verwoorden, dan is schaamte niet meer nodig. Je bent opgenomen in het diepste bewustzijn van de liefde voor het leven. | |
| christina: | Vrijdag, maart 15, 2002 00:50 |
| Weer zo,n mooie Liefs Christa |
|
Over dit gedicht
| Auteur: M.E. Bunk - v.d. Heiden | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 15 maart 2002 | ||
| Thema's: | ||