de hele wereld is aan me voorbijgegaan
ik voel
noch denk
noch zie
iets meer …
dan is er die zwarte gestalte voor me
klaar om me mee te nemen
als de tijd rijp is
maar is ze wel klaar ?
klaar om een heel leven achter te laten?
klaar om alles te geven ?
klaar om te leren kijken zonder ogen om je te helpen?
er is alleen nog die kloof
waarin ik
ofwel kan vallen
ofwel kan overvliegen
mensen raken elkaar
maar wie raakt de wolken in de lucht?
juist
niemand
daar gaat de aanloop
die kleine 10 luttele seconden
en dan de sprong
recht in een niets-zijn
ik besluit te vliegen
maar dan bestaat er nog zoiets dom
dat alleen vogels hebben leren vliegen
ja
daar zijn die seconden-niets-zweven weer
en dan die diepe val
het oneindige tegemoet
het mocht niet meer zo zijn
de kloof was te diep
of de rotsen te glad
is alles nu voor niets geweest?
[ik val ik val]
nee
[ik val ik val]
mijn vleugels zijn gespreid nu
[ik val]