Het kind in mij
Het kind in mij
Ooit werden mijn emoties
bij hun geboorte al snel
vermoord, de roep van de
nachtegaal werd 's nachts
steeds spaarzamer gehoord.
En in die bunker van het
kille, betonnen ritueel werd
liefde meer en meer...
mijn onthouden kinderdeel.
Nimmer kwam het kind
in mij echt tot bedaren.
Nooit liet het de hoop op
die vergeten warmte, varen.
© sjoerd haxe
Reacties op dit gedicht
| hiljaa: | Dinsdag, april 22, 2008 07:02 |
| prachtig schrijven knufliefs--hiljaa-- |
|
| switi lobi: | Maandag, april 21, 2008 19:33 |
| De poorten van hoop binnen handbereik voor wie haar wil zien... zo is het Sjoerd, heel mooi geschreven! Liefs, switi lobi |
|
| red one: | Maandag, april 21, 2008 19:10 |
| het kind in je sterft nooit! he tleeft altijd weer op hoe moeilijk het soms ook gaat. Liefs red |
|
| kerima ellouise: | Maandag, april 21, 2008 17:52 |
| heel erg mooi Sjoerd... het kind breekt ooit van z''n ketens los...en vaart weer in hervonden hoop liefs kerima ellouise |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sjoerd haxe | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 21 april 2008 | ||
| Thema's: | ||