Solstitium
De kleur van herfst
nog wit bestoven,
een schijn van licht
bij donkere dag.
Te laat om 't hart
aan iets te hangen
en niemand die
het nog verruimt.
Mijn hand, geleend
nooit opgehouden,
maar warm nog
tastend zoekt.
Zo gaat de tijd
aan mij voorbij.
De herfst wordt
stilaan winter.
Reacties op dit gedicht
| lexx: | Woensdag, april 23, 2008 08:54 |
| :) je winter is vroeg dit jaar. Op naar de kroeg! | |
| Ludy: | Woensdag, april 23, 2008 06:02 |
| Ook mijn herfst is ingetreden, maar te laat komt in mijn woordenschat niet voor. Ogen en oren, die helpen ook als je ze maar openhoudt wanneer je zoekt. :) Ik begrijp het gevoel dat je verwoordt overigens heel goed. Helder gebracht! Liefs, Ludy |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Hugo De Laet | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 22 april 2008 | ||
| Thema's: | ||