Haarverf
Morgen verf ik mijn haar zwart
het is een tijd van rouw
kraaien rond een galg
ogen zijn het zachtst
zo verdwijnt iedereen
hout, vuur en as
later groeit het groen
gewekt door zon en maan
onstuitbaar, onstuimig op
het is een tijd van rouw
kraaien rond een galg
ogen zijn het zachtst
zo verdwijnt iedereen
hout, vuur en as
later groeit het groen
gewekt door zon en maan
onstuitbaar, onstuimig op
Reacties op dit gedicht
| red one: | Donderdag, april 24, 2008 19:32 |
| zeer intens dit. en wat heb ik dit graag gelezen !! Liefs red |
|
| Ludy: | Donderdag, april 24, 2008 08:14 |
| Leven kan erg rauw zijn maar na rouw komt weer hoop. Liefs, Ludy |
|
| Innerchild: | Donderdag, april 24, 2008 08:08 |
| God ja, ... en waarom ook niet, denk ik als ik je woorden lees. Een mens moet het recht hebben om innerlijk en uiterlijk te ''kunnen'' rouwen. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Stanislaus Jaworski | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 24 april 2008 | ||
| Thema's: | ||