Het onbekende
Het onbekende
Een lange gang
Deuren zijn gesloten
Het einde niet zichtbaar
Langzaam wandel ik verder
tijd achterlatend
in een prisma
van kleuren
Het rood
van de emotie
in het blauwe
gezien
laat het wit
ontwaken
zoekend naar het onbekende
zweef ik verder
over de lange lange gang
Een eeuwig moment verder
splits zich de gang
in drie wegen
Welke zal ik gaan
de strijdt tussen ratio
en gevoel wordt beslecht
Verder gaat het
het onbekende bekende tegemoet.
Het licht is daar
boven in de verte
Opeens sta ik boven
zie de laatste trein
vertrekken.
Alweer te laat.
Herbert
Een lange gang
Deuren zijn gesloten
Het einde niet zichtbaar
Langzaam wandel ik verder
tijd achterlatend
in een prisma
van kleuren
Het rood
van de emotie
in het blauwe
gezien
laat het wit
ontwaken
zoekend naar het onbekende
zweef ik verder
over de lange lange gang
Een eeuwig moment verder
splits zich de gang
in drie wegen
Welke zal ik gaan
de strijdt tussen ratio
en gevoel wordt beslecht
Verder gaat het
het onbekende bekende tegemoet.
Het licht is daar
boven in de verte
Opeens sta ik boven
zie de laatste trein
vertrekken.
Alweer te laat.
Herbert
Reacties op dit gedicht
| Joris Daelemans: | Zaterdag, april 26, 2008 16:51 |
| én rennen maar!!! hopen dat het niet de rode lantaarn was |
|
| Elenore De Groote: | Zaterdag, april 26, 2008 15:07 |
| Grrr, te laat komen is niet fijn... Liefs, Elenore xx x ;) | |
Over dit gedicht
| Auteur: Herbert Reijmers | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 26 april 2008 | ||
| Thema's: | ||