zonder voetstappen
Voor zich uit starende ogen,
haren sluik langs een gezicht
dat van rond, gezond naar hoekig
en benig was veranderd.
Een breekbaar silhouet
beweegt zich naar de spiegel;
te groot voor dit zilveren skelet
te klein voor de verwarde geest.
Stap voor stap verwijdert ze
zichzelf vooruistlepend,
haar lichaam vooruitsmekend
zonder voetstappen.
haren sluik langs een gezicht
dat van rond, gezond naar hoekig
en benig was veranderd.
Een breekbaar silhouet
beweegt zich naar de spiegel;
te groot voor dit zilveren skelet
te klein voor de verwarde geest.
Stap voor stap verwijdert ze
zichzelf vooruistlepend,
haar lichaam vooruitsmekend
zonder voetstappen.
Reacties op dit gedicht
| kerima ellouise: | Zondag, april 27, 2008 17:27 |
| breekbaar en erg droef moedeloos maar wel goed geschreven! liefs kerima ellouise |
|
| sunset: | Zondag, april 27, 2008 14:41 |
| Zo voelbaar droef, moedeloos dit. Liefs en knuf, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: MarieJulie | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 27 april 2008 | ||
| Thema's: | ||