witte huizen
tussen verfrissend groen
achter hoge hekken
omringd door fluitende
vogels die afscheid van
het licht nemen
staan de witte huizen
witte huizen
ontheemde tuinen
leeg, naakt, ontdaan
van hun identiteit
ontdaan van straatnamen
zelfs geen vleugje oranje
achtergelaten
zonder geest
onzichtbare gevoelens
herinneringen van zij
die hier eens waren
mensengeschiedenissen
overgeleverd aan
de genade van de
slopende hamer
als alles is omgevallen
is de weg vrij voor
het nieuwe gistende
30APR2008 05:05
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Woensdag, april 30, 2008 14:43 |
| Tja, hier wordt ook wat ''afgestript'', gesloopt, herbouwd. Stadsvernieuwing noemt men dat. Niet? Groetjes, sunset PS: Of ik drilhamers, geklop en aan en af rijden van betonwagens als muziek wil beschouwen ... |
|
| MayadeBij*: | Woensdag, april 30, 2008 12:54 |
| :) | |
| honingbijtje: | Woensdag, april 30, 2008 08:12 |
| soms moet het oude eerst weggeruimd worden om het nieuwe tot volle wasdom te laten komen. liefs honingbijtje |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wileo | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 30 april 2008 | ||
| Thema's: | ||