je bent lief....
je bent lief
en ik kan je vertrouwen
maar ergens in mij spreekt een stem
dat ik niet van je mag houden
het verleden is nog te dichtbij
en littekens zijn niet geheeld
maar in mijn hoofd...
zit alleen jij
en mijn lichaam zweeft
als jij mij streelt
ik wil onbezorgd samenzijn
genieten van het leven
wil thuiskomen in jouw armen
wil mezelf durven geven
maar ik kan niet harder lopen
dan mijn hart kloppen kan
want het verleden haalt mijn gedachtes in
en dat...dat maakt me bang
xxx
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Woensdag, april 30, 2008 12:22 |
| Angst is en was altijd al een slechte raadgever. En weet je, liefde is - voor iedereeen - altijd in het begin verwarrend. Mooi en heel graag gelezen jouw tonen, delen. Lieve groet, sunset |
|
| *ann: | Woensdag, april 30, 2008 11:20 |
| mooi! & inderdaad sterk neergezet.. liefs |
|
| conan: | Woensdag, april 30, 2008 11:19 |
| het lichaam luistert naar een andere muziek dan de geest ... mooi gebracht.. liefs conan*** |
|
| hiljaa: | Woensdag, april 30, 2008 10:47 |
| sterk neergezet knufliefs--hiljaa-- |
|
Over dit gedicht
| Auteur: m.s | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 30 april 2008 | ||
| Thema's: | ||