dood van een straatmadelief
op natte mensgelegde stenen
glinsterend als was het diamant
sta jij met netbekousde benen
te wachten op je eerste klant
vaal lichten de vervuilde straatlantarens
tonen een zweem van vrouwelijkheid
hoe arm drukt dit geld verdienen
hoe schraal de korte tweezaamheid
met rode inkt had ik je willen dichten
zij lekte weg voordat ‘k je schrijven kon
en anderen schilderen de verhalen
van jou en hoe het ooit begon
een nevel komt in droeve sluiers
slokt op ’t geschreeuw dat nimmer went
jouw schaduw danst door rouwmomenten
in ‘t roodgedrenkte boetehemd.
sunset 30-04-2008
Reacties op dit gedicht
| Marousia: | Woensdag, april 30, 2008 20:46 |
| Wat een gevoel, zo intens droevig verwoord. Het is zo rakend, want helaas gaat het vaak zo. Kan niet meer doen dan mij aansluiten bij de woorden van Klaes en Elze. Liefs van Marousia | |
| Klaes: | Woensdag, april 30, 2008 18:49 |
| wat Elze schrijft voel ik ook ps nog geen reactie van de buuf groets/klaes |
|
| remie: | Woensdag, april 30, 2008 18:18 |
| ik zou niet graag in die schoenen staan, en toch zijn er vrouwen die het graag doen...die zelf willen, geld speelt daarbij een rol...prachtig gedicht...liefs remie | |
| elze: | Woensdag, april 30, 2008 17:22 |
| het lijkt alsof je dit dichtbij hebt gezien , gevoeld ...een pracht van opbouw ,,, laifs elze |
|
| dichterbij: | Woensdag, april 30, 2008 15:53 |
| vooral zij die gedwongen worden en in eenzamheid ten onder gaan. vreselijk dit lieve groet |
|
| Cornelia.dvw: | Woensdag, april 30, 2008 15:32 |
| Klaar voor een ander en met een ander. Eenzame lange weg. Treffend door jou verwoord. Liefs, Cornelia | |
| Elenore De Groote: | Woensdag, april 30, 2008 15:29 |
| Ja, het lijkt mooi, diamant en rijkelijk leven, maar het is eenzaamheid en altijd niet meer jezelf zijnde jezelf steeds verder weg geven... | |
| Elenore De Groote: | Woensdag, april 30, 2008 15:27 |
| Prachtig geschreven. Het is niet al rijkdom dat het brengt... Vaak dragen ze een heel zwaar boetehemd... Alleen al de titel is heel mooi! Liefs, Elenore xxx | |
| Ludy: | Woensdag, april 30, 2008 12:34 |
| Een triestheid die je heel knap in je klanken voorschoteld. Voor vrouwen die zich prostitueren gaat echter niet altijd het boetehemd op want helaas was het voor velen geen vrije keuze. Liefs, Ludy |
|
| lonely 1: | Woensdag, april 30, 2008 12:15 |
| het oudste beroep ter wereld zeggen ze, maar ook het eenzaamste denk ik, die komt dubbel naar voren in jouw woorden, zo mooi! liefs en knuffel, hilde |
|
| arie: | Woensdag, april 30, 2008 12:05 |
| Woorden beschreven vanuit een schildersoog dat immer waakt en inhoud weergeeft op het palet van nu liefs, arie |
|
| MayadeBij*: | Woensdag, april 30, 2008 12:03 |
| als vrouw heb ik daar minder ´feeling´ mee.. toch wel. het komt niet bij me binnen; ergens.. x | |
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 30 april 2008 | ||
| Thema's: | ||