Ik
Ik,
stroop mijn huid af,
met fijne sneden,
veel bloed,
veel pijn,
veel geschreeuw.
Ik,
leg mezelf bloot,
zoek naar mezelf,
naar mijn ik,
naar mijn doel,
naar mijn verlangens.
Om wie ik aan het worden ben,
vermink ik,
mijn ouders,
mijn vrienden,
mijn lief.
Ik stop even,
kijk op,
kijk in de spiegel,
weet dat het fout is,
maar toch zo juist...
Ik snij,
mezelf open,
stroop mijn huid eraf,
tot op ... mezelf...
(Written in december 2001)
Reacties op dit gedicht
| Merel: | Donderdag, juli 11, 2002 22:05 |
| Mooi gedicht als je dit figuurlijk bedoelt anders ook, maar als je jezelf pijnigd is dat hel naar lijkt me zo, maar nogmaals figuurlijk is het prachtig!!! | |
| Xanthippe: | Dinsdag, maart 19, 2002 21:43 |
| help meid !! Doe dat aub niet ! 'k heb een vriend die zoiets ook deed en aub, stop ermee (of ben je al gestopt?!) 'k hoop het in ieder geval ! wel mooi geschreven... xxXanthippe |
|
| pytr: | Zondag, maart 17, 2002 18:49 |
| hey dajo keep writing! | |
| Samekh: | Zaterdag, maart 16, 2002 20:17 |
| December is ook een rotmaand inderdaad. He, hoop dat het nu wat beter met je gaat. Zoen voor jou op beide wangen, sterkte! Liefs | |
Over dit gedicht
| Auteur: dajo | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 16 maart 2002 | ||
| Thema's: | ||