Dwalende gedachten
Haar gedachten blijven afdwalen,
Dwalen naar hen die hier niet meer zijn.
Uit hun eigen keus, of uit onmacht.
Ze liefkoost ze, al ziet ze hun niet meer.
Ze zijn er wel, overal waar zij ook gaat.
Ze leven in haar gedachten en in haar hart.
Of ze dat zelf nou willen of niet.
Alleen zo kan ze hun bij zich houden.
De mensen die zij lief heeft.
Dwalen naar hen die hier niet meer zijn.
Uit hun eigen keus, of uit onmacht.
Ze liefkoost ze, al ziet ze hun niet meer.
Ze zijn er wel, overal waar zij ook gaat.
Ze leven in haar gedachten en in haar hart.
Of ze dat zelf nou willen of niet.
Alleen zo kan ze hun bij zich houden.
De mensen die zij lief heeft.
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Vrijdag, mei 09, 2008 15:32 |
| Duidelijk en meer dan treffend (al blijft voor mij zelfdoding iets onbegrijpelijks en eigenlijk ook iets onaanvaardbaars). Liefs en mijn genegenheid, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: vaniliagirl | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 09 mei 2008 | ||
| Thema's: | ||