Oma, alsof je wat wilde zeggen
Oma, alsof je wat wilde zeggen
Gefluisterd, dat ik van je hield
je mond bewoog, na een diepe zucht
alsof je wat wilde zeggen, maar niet meer kon.
Gepraat tegen een stille pop
die adem probeerde te halen
moeiteloos opende ze haar ogen
staarde een lange tijd.
Heldere blauwe ogen
weerspiegelen mijn ziel
jeugdherinneringen,
zullen nooit verdwijnen.
Reacties op dit gedicht
| Quicksilver: | Maandag, mei 12, 2008 02:00 |
| Echt stilmakend mooi verwoord! Liefs..knuff Dicky |
|
| sunset: | Zondag, mei 11, 2008 12:07 |
| Stilmakend tonend delend dit. Liefs en sterkte, sunset |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Zondag, mei 11, 2008 12:04 |
| en zo is het! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Delusion | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 11 mei 2008 | ||
| Thema's: | ||