Verdrietig
VERDRIETIG
Voorzichtig liet ik m’n schild zakken
En stelde ik mij open voor jou
Voorzichtig liet ik mijn kwetsbaarheid varen
Opdat ik je beter leren kennen zou
Ook jij stelde je voorzichtig op
Maar stond er open voor
En genoot net als mij
Van teen tot top
Tot angst boven kwam drijven
Je klapte helemaal dicht
Heel pijnlijk voor mij
Want was inmiddels voor jou gezwicht
Voordat kwetsing jou teneer zou slaan
Vertelde jij aan mij
Dat je hiermee niet verder wilde gaan
En was ik de gekwetste partij
Dat waar jij zo bang voor was
Heb jij mij nu aangedaan
Het doet erg pijn
Begin weer van onderaf aan
Lamgeslagen, terug in mijn schulp
Trek ik weer dat schild om me heen
Weet niet of ik het weer aandurf
Misschien blijf ik voortaan wel alleen
Reacties op dit gedicht
| hiljaa: | Donderdag, mei 15, 2008 17:26 |
| zeer intens is dit gevoel die je weergeeft, ook ik weet niet of ik het aandurf knufleifs--hiljaa-- |
|
| ela: | Donderdag, mei 15, 2008 11:44 |
| Alleen blijven is niet alijd erg het geeft je de kans eens helemaal aan jezelf te denken. ela |
|
| Windwhisper: | Donderdag, mei 15, 2008 00:32 |
| wat naar voor je zeg, maar wat een sterk schrijven, je pijn er over heel erg voelbaar lieve groet Cobie laat je eigen geluk niet ondersneeuwen , zorg dat je jezelf happy in je velletje voelt, dat wilde ik nog even zeggen slaap lekker |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Mamke | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 15 mei 2008 | ||
| Thema's: | ||