Ketenen
Ketenen versmallen zich
ik kan niet schreeuwen
De lucht is zo ijl
-geen adem-
De rots brokkel af onder
mijn voeten, in eenzaamheid
zwijg ik -geen redding nabij-
Al jaren heb ik slechts
illusies nagejaagd
ik blijf achter in de schaduw
en droom enkel nog mijn afscheid.
Reacties op dit gedicht
| Wings_of_Love: | Zaterdag, mei 24, 2008 22:10 |
| Wat heb je dat aangrijpend geschreven! Mooi verwoord. Sterkte meis!! Liefs Xx |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Zaterdag, mei 24, 2008 22:05 |
| joh....... goed verwoord! |
|
| hiljaa: | Dinsdag, mei 20, 2008 22:42 |
| zeer goed verwoord intens knufleifs--hiljaa-- |
|
| lommert: | Dinsdag, mei 20, 2008 22:25 |
| oei...leest niet van de positieve....hoeft niet blijvend te zijn;)..goed en sterk overgebracht liefs willem |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Gewoon Amy |  
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 20 mei 2008 | ||
| Thema's: | ||