Dromen worden met de jaren weggeveegd
De ouderdom die heeft alle hoop gepleegd
In het wenend hart van dat kunstenaars bloed
Waar al het vuur lijkt gedoofd in laatste groet

Wat heeft die mond toen in waarheid niet geleegd
Toen hij nog zo jong voor geen storm heeft gebeefd
In woorden vol spreuken als bergen vol moed
Toen men elkaar nog begroette met de hoed

Terwijl men alles onder de rok verzweeg
Waardoor men het respect en eerbied verkreeg
Want trots alles werden wij goed opgevoed
In minder welvaart als ook meer tegenspoed

Met mijn dromen weg lijkt alles koek en deeg
Maar zonder fantasie is de wereld leeg
En te veel multicultureel suikergoed
Droomt nu al over mijn zo geliefd erfgoed