De Muziek (deel 2)
Nu de kroeg lekker begint vol te lopen,
begint de sfeer er wel,
al de mensen zijn hun danspasjes aan het verkopen.
de bal met lichtjes rond je heen,
mensen, koppels...
met de armen om elkaar heen.
glanzende lichtjes dwalen maar rond,
op en neer,
en heen en weer,
op de grond.
de warmte die de koppeltjes uitstralen,
je moet het zien,
is echter niet in woorden te verklaren.
maar de tijd zal aanbreken,
die de koppels hun sierlijke dans zal doen verbreken.
maar die tijd is er nog belange niet,
doch straks, helaas in het vergiet...
Reacties op dit gedicht
| Robski: | Zondag, maart 17, 2002 22:35 |
| ... And nothing lasts forever, but we always try... Tsja... alles is vergankelijk... maar liever inderdaad... pas ooit eens heel veel later.. op "natuurlijke" wijze... maar niet door keuze :) Mooi... Groetjes, Rob |
|
Over dit gedicht
| Auteur: The Slayer | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 17 maart 2002 | ||
| Thema's: | ||