Litteken
Zoals een mes je steekt
om je te verwonden,
zoals een spijker klaar ligt
om er in te trappen,
zoals jij bent.
Jij verwond me
met jou woorden,
jij laat me er in trappen
elke keer weer,
en elke keer
weer een litteken meer.
Weer een wond
die dicht moet groeien,
Weer een stukje
van m'n hard gebroken.
Maar met littekens kun je leven,
net zoals ik dat met jou probeer...
Al krijg ik die littekens telkens weer...
Reacties op dit gedicht
| heXje-judith: | Maandag, mei 26, 2008 13:33 |
| wouw, dit zet een gevoel zo mooi op pappier!, een dikke knuffel, om jou littekens te helpen helen, hug. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: My*Life | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 26 mei 2008 | ||
| Thema's: | ||