Tja dan.. en o en ach en weeh
Wisselvalligheden
denkende aan het verleden
Samen stonden we aan de deur
klodderden heel wat in kleur
Krassen zonder denken
ineens stond mijn familie me te wenken
Aan de ene schouder het hoofd van God
rechtsboven onderging ik het lot
Opgevoed onder streng regime
kon hier geen ware liefde in zien
Wel mijn vaders hoofd als bescherming op mijn schouder
zoals het betaamt een goede ouder
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Zaterdag, juni 07, 2008 08:23 |
| Een indringend tonend delend geheel lieverd. Chapeau. Liefs en knuf, sunset |
|
| verhavert: | Zaterdag, juni 07, 2008 03:00 |
| stil van jouw woorden zegt zoveel liefs martine |
|
| Innerchild: | Zaterdag, juni 07, 2008 02:00 |
| Onder de indruk van je woorden maar meer nog van de tekeningen ! Zo veelzeggend ... |
|
Over dit gedicht
| Auteur: doetsi | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 07 juni 2008 | ||
| Thema's: | ||