Waarom trekken tegenpolen elkaar toch aan
Ze zijn totaal verschillend,
en willen toch verdergaan.
De spaningen zijn toch enorm
En niemand die zich afvraagt waarom.
Waarom een leven samen delen?
Vol verdriet vriendschap en pijn
En dat alleen maar om gewoon bij elkaar te zijn te zijn
Misschien zijn ze wel zoals stukjes,
van een puzzel zo heel groot
En voelen ze zich zo onvolledig
Misschien gaan ze zonder elkaar wel dood
Ik zou het ook niet willen
Zo’n leven zonder jou
Want jij geeft me de kracht
Waardoor ik weer van het leven hou.
Waarom is het lot me altijd toch slecht gezind
Telkens als ik iemand vind
Eindelijk maakt iemand me weer blij
Waarom blij ik daar dan niet bij?
Omdat het lot het anders beslist
Maar ik denk dat je dat al wist.
En nu moet ik weer verdergaan
Zonder hier te lang bij stil te staan.
Bij mijn eenzaam leven vol pijn en verdriet
Of wist je dat nog niet