Linde vallei.
Linde vallei.
De ongerepte stilte dwingt tot zwijgen.
Alleen het ruisen van het wiegend riet,
waartussen vogels hun gezang doen horen
ademt de rust uit van dit groen gebied.
Slechts schelven riet in ’t najaar afgesneden
zijn bruine eilandjes in dit oneindig groen.
De koekoeksbloem, de gele lis, de jonker,
kleuren bescheiden in hun laten en hun doen.l
De Linde als een blauwe lint daartussen
slingert als de aorta van dit dal
rustiek, zich langs verdichte oevers.
Een beeld dat zich tot aan de weg herhalen zal.
Laag scheren zwaluwen over het water
insecten happend, die volop bestaan.
De gele plomp en waterlelie wiegen
alsof de tijd even wil blijven staan.
Het hoge gras van ’t haast onzicht’bre pad
blijft even hangen voor het zich zal rechten
als ik mijn gaan door dit zo groene oord
hoogstappend…bijna moet bevechten.
Een enkel brugje bindt de beiden kanten
nodigend boven de zilv’ren stroom
al peinzend over stilte…los van zorgen.
Een heerlijk toeven..bijna als een droom.
th.
Reacties op dit gedicht
| X-Anna: | Dinsdag, juni 17, 2008 00:03 |
| Prachtig gedicht, mooi taalgebruik. Ik kan de stilte hier bijna horen.. Liefs, Annet |
|
| Anneke Bakker: | Maandag, juni 16, 2008 16:36 |
| Die droom kwam tot werkelijkheid in het mooie landschap waar je vertoefde denk ik, heel fraai verwoord Teun, Lieve groet. Anneke |
|
| rabbit: | Maandag, juni 16, 2008 14:18 |
| prachtig liefs en knuffsss |
|
Over dit gedicht
| Auteur: teun hoek |  
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 16 juni 2008 | ||
| Thema's: | ||