wandel jij een eenzaam pad
en een toekomst valt uiteen
en het bizarre is
tijd heelt hier helemaal geen wonden
ze worden littekens
dat je met je meedraagt
zolang je ademt
vergeet niet
Lily May Parker
Reacties op dit gedicht
| Fari Sohi: | Zondag, juni 22, 2008 10:04 |
| Met een moeder als jou is jouw kind gelukkig, daar ben ik van overtuigd lieve Lily. Een goede moeder en een fijn mens ben jij. Knuff van mij, Fari |
|
| Yellow: | Dinsdag, juni 17, 2008 07:06 |
| littekens zijn variabel, op moeilijke momenten, wanneer je ze bijna vergeten beznt, doen ze plots terug ongelooflijk pijn, echte klasse dit gedicht, groetjes, Y. |
|
| Nummer 127: | Maandag, juni 16, 2008 22:31 |
| ik wil natuurlijkniets aanpassen aan dit mooie gedicht maar rust rest meestal in verbeelding zo heb ik me doorheen het slechte huwelijk van mijn ouders weten te wringen fantasie is de sleutel tot een beter en gelukkiger leven maar meer wil ik niet zeggen alweer een mooi gedicht van jou groetjes Nr 127 xxx |
|
| Dina-Anna: | Maandag, juni 16, 2008 21:56 |
| Intens droef... prachtig verwoord! Liefs Dina |
|
| Quicksilver: | Maandag, juni 16, 2008 20:55 |
| Zo droevig mooi gevoelig gedicht..Lieve Lilly de wonden die eens geslagen zijn zullen met de tijd kleiner worden...het negatief wordt minder..het positief zal groeien!! Lieve groetjes..dikke knuffs Dicky |
|
| arie: | Maandag, juni 16, 2008 20:50 |
| Littekens draag je altijd mee. Klopt - toch zullen ook die kinderogen weer gaan glanzen, door ondervonden warmte.. liefs, arie |
|
| dichterbij: | Maandag, juni 16, 2008 17:38 |
| intens mooi geschreven. helaas komt dit te vaak voor. lieve groet |
|
| NeverAgain: | Maandag, juni 16, 2008 17:20 |
| Droevig verwoord, mooi geschreven. Goed om een keer weer wat van je te horen. Groetjes |
|
| 88: | Maandag, juni 16, 2008 16:31 |
| wat rest nog? Een nieuw leven in de zon gaan leiden waar je recht op hebt, het einde komt vanzelf, voor iedereen.. |
|
| Windwhisper: | Maandag, juni 16, 2008 16:19 |
| wat een verdrietig schrijven, weet je, misschien geloof je het nu nog niet, maar ook die littekens worden minder schrijnend hoor kuzzz ,met leifs Cobie |
|
| Cornelia.dvw: | Maandag, juni 16, 2008 15:55 |
| Elkaar, in verwantschap om te verwerken. Droef mooi verwoord. Liefs, Cornelia | |
| rabbit: | Maandag, juni 16, 2008 15:25 |
| stilmakend mooi liefs en knuffsss |
|
| Marousia: | Maandag, juni 16, 2008 15:20 |
| Tijd heelt vaak geen wonden, maar de positieve herinneringen kunnen het leed wel verzachten, intens droef mooi verwoord. Liefs van Marousia XX | |
Over dit gedicht
| Auteur: Lily May Parker | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 16 juni 2008 | ||
| Thema's: | ||