Ook engeltjes vergaan
Je lege stoel
Je koele blik op je witte gelaat
Jij in het hoekje van die kamer
helemaal verscholen
Hoe kon het zo ver komen?
Wie deed je dit aan?
Ik greep je hand
En wilde je vertellen
Dat je niet bang hoefde te zijn
Maar je sloeg men hand weg
Je praatte niet meer
En dat deed me zeer
Ik wou dat ik een engel was
En je vleugels gaf
En je kon leren
hoe je gelukkig moest zijn
maar op een dag
vond je het witte gordijn
je reek naar de hemel
sinds die dag
voel ik dat je bij me bent
elke seconde van de dag
jij bent nu mijn engel
mijn zoete glimlach.
Ik mis jouw
Je koele blik op je witte gelaat
Jij in het hoekje van die kamer
helemaal verscholen
Hoe kon het zo ver komen?
Wie deed je dit aan?
Ik greep je hand
En wilde je vertellen
Dat je niet bang hoefde te zijn
Maar je sloeg men hand weg
Je praatte niet meer
En dat deed me zeer
Ik wou dat ik een engel was
En je vleugels gaf
En je kon leren
hoe je gelukkig moest zijn
maar op een dag
vond je het witte gordijn
je reek naar de hemel
sinds die dag
voel ik dat je bij me bent
elke seconde van de dag
jij bent nu mijn engel
mijn zoete glimlach.
Ik mis jouw
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: ilsebitesback | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 19 juni 2008 | ||
| Thema's: | ||