Afstand
Schiphol, 22 juni 2008
Ik schrijf mijn woorden in het zand
En ik weet dat de tijd mijn geschrift zal vervagen
Hier schrijf ik de zinnen, die ik niet zeggen kan
Want ik weet dat de zee ze wel verder zal dragen
Ik wil je wat vragen, neem geliefde en kroost
zo nu en dan eens mee naar het strand
Misschien lees je woorden van liefde en troost
Het zijn de gedachten, uit het vaderland
Wat stond ik te slikken, maar ik hield mij een man
Ik gaf haar een zoen, en ik gaf hem een hand
Ik gun jullie allen, wat ik niet geven kan
Heel veel geluk, aan de overkant.
Voor broer en zus, hun geliefden en kroost.
Ik schrijf mijn woorden in het zand
En ik weet dat de tijd mijn geschrift zal vervagen
Hier schrijf ik de zinnen, die ik niet zeggen kan
Want ik weet dat de zee ze wel verder zal dragen
Ik wil je wat vragen, neem geliefde en kroost
zo nu en dan eens mee naar het strand
Misschien lees je woorden van liefde en troost
Het zijn de gedachten, uit het vaderland
Wat stond ik te slikken, maar ik hield mij een man
Ik gaf haar een zoen, en ik gaf hem een hand
Ik gun jullie allen, wat ik niet geven kan
Heel veel geluk, aan de overkant.
Voor broer en zus, hun geliefden en kroost.
Reacties op dit gedicht
| Cora (ZIJ): | Woensdag, september 10, 2008 21:50 |
| Wat mooi dit meneertje ;) lieve groet! |
|
| Mevrouw Melzer: | Zondag, juni 22, 2008 16:19 |
| :) hallo meneer.. mooi werkje! kus. | |
| Ludy: | Zondag, juni 22, 2008 15:56 |
| Mooi verwoord deze warme overzeese band! Liefs, Ludy |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Meneer Dubbeldam | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 22 juni 2008 | ||
| Thema's: | ||