verdriet
een leven vol verdriet
en niemand die het ziet
waar zijn mijn ouders gebleven
ik zit alleen maar tezweven
tussen het gemis en het verdriet
van diegene die mij achter liet
mama waneer kom je mij halen
ik begin namelijk aftedwalen
papa waneer zie ik jou weer
want ik mis je meer en meer
zonder ouders zo leef ik al 11 jaar
nooit gezien geen gemaar
mama ik mis je mag ik je vast houden zo ja waneer
want alleen zijn kan ik niet meer
papa waneer zie ik je weer
want die gemis doet echt zeer
hopelijk komt het ooit nog goed
maar het is niet dat het moet
wensen kan ik het altijd
maar het verleden kan ik niet veranderen tot mijn spijt
Reacties op dit gedicht
| ninodepino: | Donderdag, juni 26, 2008 12:28 |
| het leven weer wat meer rosé ja | |
| ninodepino: | Donderdag, juni 26, 2008 12:27 |
| een machtige plak cake bij de koffie en je ziet het weer wat leven meer rosé! sterkte tijgetje! |
|
| Roque: | Donderdag, juni 26, 2008 11:58 |
| triest.. hoop dat het goed komt met je ouders. | |
Over dit gedicht
| Auteur: tijgertje1985 | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 26 juni 2008 | ||
| Thema's: | ||