Je wordt ergens geboren,
daar waar je welkom zou moeten zijn.
Waar je met liefde moet worden omringd,
waar ze van je houden,
onvoorwaardelijk, wat je ook doet,
wie je ook bent.
Blijkbaar ben ik op de verkeerde plek terecht gekomen.
Ik voel het niet, hoe erg ik ook me best doe,
pluk daar na zoveel jaar nog steeds de wrange vruchten van.
Liefde geven, liefde ontvangen,
het moeilijkste wat er is.
Je zou er niet over moeten nadenken,
maar ik weet niet hoe het moet.
Mijn ziel is verbitterd, beschadigd en omringd door een muur.
Hoeveel invloed kan je jeugd zijn op je volwassenheid.
Ik weet het, ik voel het,
elke minuut,
elk uur,
elke dag,
opnieuw.