ik kon het niet laten.
ik zweef op roze wolken,
gedachten die niet meer kolken.
ik dans met de knuffel van mijn kind,
vraag me af wat mij bezind.
de muziek doet mij zweven,
eventjes terug leven.
ik kon het niet laten,
durf er niet over te praten.
de verleidind was te hevig,
het verlangen te stevig.
mijn hoofd zweeft,
mijn droom leeft.
ik zit nu giechelend te bengelen,
tussen al die lieve engelen.
ach eventjes alles vergeten,
door wat wil ik niet weten.
maar ik kon het niet laten.
gedachten die niet meer kolken.
ik dans met de knuffel van mijn kind,
vraag me af wat mij bezind.
de muziek doet mij zweven,
eventjes terug leven.
ik kon het niet laten,
durf er niet over te praten.
de verleidind was te hevig,
het verlangen te stevig.
mijn hoofd zweeft,
mijn droom leeft.
ik zit nu giechelend te bengelen,
tussen al die lieve engelen.
ach eventjes alles vergeten,
door wat wil ik niet weten.
maar ik kon het niet laten.
Reacties op dit gedicht
| Steven Vermeulen: | Vrijdag, maart 22, 2002 15:46 |
| geniet er maar van, je verdient het ! |
|
| Hans Winter: | Woensdag, maart 20, 2002 22:59 |
| Misschien is het wel niet goed, maar zou je het goed kunnen maken als je iets van je ervaring bewaart voor in het alledaagse voortbestaan, groetje, Hans |
|
| free: | Woensdag, maart 20, 2002 15:58 |
| wedden dat de lente er ook mee heeft te maken... geniet van elk minuutje liefs |
|
| christina: | Woensdag, maart 20, 2002 13:44 |
| Geeft toch niet lieve schat Giechel jij maar lekker hoor En dat mag best langer als even Knuffie he Christa |
|
Over dit gedicht
| Auteur: linda vangheluwe | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 20 maart 2002 | ||
| Thema's: | ||