eenzaam, maar niet alleen
Liefdesloos samenwonen,
een hel op aard.
Aan anderen je gelukkig tonen,
het geheim bewaard.
Eenzaam huilen als het kan,
als niemand het ziet.
Want je bent sterk, je bent man,
verbergt je verdriet.
Samen blijven omdat 't moet,
voor de kinderen vooral.
Je probeert, je doet 't goed,
maar je zinkt weg in een dal.
En verder gaat het leven,
geketend aan elkaar.
Geen doel om naar te streven,
jaar, na jaar, na jaar...
Tsarre
een hel op aard.
Aan anderen je gelukkig tonen,
het geheim bewaard.
Eenzaam huilen als het kan,
als niemand het ziet.
Want je bent sterk, je bent man,
verbergt je verdriet.
Samen blijven omdat 't moet,
voor de kinderen vooral.
Je probeert, je doet 't goed,
maar je zinkt weg in een dal.
En verder gaat het leven,
geketend aan elkaar.
Geen doel om naar te streven,
jaar, na jaar, na jaar...
Tsarre
Reacties op dit gedicht
| Ana: | Woensdag, maart 20, 2002 15:26 |
| Waarschijnlijk recht in de roos voor velen. Pijnlijk knap geschreven ! Liefs Ana |
|
| Woebie Woe: | Woensdag, maart 20, 2002 14:22 |
| Na leven, na leven, en het leven erop na houden..Herkenbaar inderdaad. | |
| chris: | Woensdag, maart 20, 2002 13:47 |
| ik ken dat gevoel ,maak hetzelfde mee, ook een gelukkig huwelijk naar de buitenwereld maarvoor de rest.... | |
Over dit gedicht
| Auteur: Tsarre | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 20 maart 2002 | ||
| Thema's: | ||