geroepen
hongerend naar letteren
sloot hij zich bij de orde aan
om haar nooit meer te
verlaten hoezeer zijn
kritiek soms ook was
geroepen om te zijn
voor de verworpenen
der aarde
brengende licht
naar de menselijke maat
luisteren oor almaar
die het levenslicht
altijd wist te beminnen
zoekende licht bracht
nooit stilden letterden
zijn leeshonger
begiftigd door hoge ouderdom
is hij ongezien heengegaan
monument van daden achterlatende
JvK (1917-2008)
03JUL2008 19:10
Reacties op dit gedicht
| Jannie Hoogendam: | Donderdag, juli 03, 2008 21:36 |
| sterk gedicht met toch ietwat droeve ondertoon... liefs Jannie |
|
| Roque: | Donderdag, juli 03, 2008 21:11 |
| knap werk | |
Over dit gedicht
| Auteur: wileo | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 03 juli 2008 | ||
| Thema's: | ||