Er was eens een meisje.
Ze hield haar eigen ellende in stand.
uiteindelijk bleek er een verband,
een patroon vast te liggen.
Ze pakte zijn hand en ging heen,
dansend,
zelfs toen de zon verdween.
Ze bleek het niet te kunnen
en eindigde alleen
Haar masker vergroeide,
dwarsliggend tussen door.
Ze schreeuwde de pijn
en pakte hem vast.
Ze bleek niet te kunnen zijn
Niemand kon er in,
zij kon er niet uit.
Dat lieflijke gezicht,
met brutale blik.
Angst en verdriet verweven.
Ze bleek te kunnen leven...
Mijn hartbrekende held