Het is donker
en al laat.
Regen valt
het voelt maar vies.
Ik heb een missie
ben niet bang,
stap stevig door
met klamme handen
Het regent harder.
Mijn voeten,
verpakt in laarzen
soppen vrolijk door.
Weinig mensen op de been.
ik ga wat sneller lopen.
Verward zoek ik om me heen
ik ben niet waar ik hoor.
Korte broek doorweekt,
over mijn shirt gezwegen.
Mijn rondingen duidelijker,
zichtbaar dan ooit.
Kwam ik jou tegen;
het zogenaamde zegen.
Sleurde je mee,
gaf je wat je nodig had
en ik gebruiken kon.
Hartstocht en passie,
kwam en ging zo hard.
Ik loop er nog vaak,
hopend op een glimp,
een teken, een bewijs,
merkwaardigheid,
als blijk van echtheid.
Ik vind het, geheid...