Kan iemand me horen
Ik zit vast van binnen
Voel me verloren
Weet niet wat ik er tegen kan beginnen
Kan je me zien, de tranen van mijn hart
Ze maken de dagen zwart
Van binnen heb ik pijn
Me geest schreeuwt, Ik wil niet meer dat het zo moet zijn
Vast in een kooi, de spijlen zijn te sterk
Soms is het leven, even te zwaar werk
Waar zou de sleutel zijn tot de uitweg
Ik vraag het mensen, maar niemand hoort wat ik zeg
Waar moet ik gaan?
waar moet ik staan?
Waar moet ik huilen?
Waar moet ik schuilen?
Wil jij het zijn die me omhoog tilt
Die me hartje heelt
Die me helpt lopen
Die me helpt geloven
De toekomst en de vrijheid
Daar waar het goed gaat, en ik niet meer lijd
Soms klinkt alles zo klein
Maar het is zo groot
Dat is de rede dat ik rijm
Het is de uitweg van de dood