De rekening…
(ik was nooit goed in afscheid nemen)




El Prat de Llobregat in de morgen
jouw tranen doen mij twijfelen
maar SN 3696 staat op mij te wachten
ik moet terug

huil nu niet
dit is voorbestemd, zo moest het zijn
morgen wordt je wakker
en is het afscheid lang voorbij

dan laat jij me gaan, vergeet me
en doe alsof er niets gebeurt is,
alsof al die nachten slechts leugens waren
het lachen, die momenten een herinnering

van een naam, een gezicht, een stem
die mij in slaap hielp vallen
mij troostte bij het zat zijn van het leven
op blote voeten ons eigen verhaal schreven
en voor altijd wilden doen alsof het blijven duren zou

jouw bed of mijn schuldgevoelens,
diepgelovige zaligheid overklast
de duizend vragen naar het waarom
(of hoe zacht het verlangen verder brandt)

je warme bloed streeft naar hogere doelen
maar ik wilde enkel bij je zijn
niet als liefde voor één nacht
maar als het voetstuk waarop ik je plaatsen kon

als ik ooit terug komen zou…




(na 32 dagen moet ik opnieuw beginnen leven)

esteban 11/07/2008