Ik dacht dat ik je kon vertrouwen.
Dat je eerlijkheid o zo belangrijk vond.
Dat je dag en nacht voor me klaar zou staan.
Ik dacht een luisterend oor gevonden te hebben.
Dat je geluk met andere deelde.
Je vertrouwde me niet.
Je vertelde leugens achter mijn rug.
Roddelden deed je er op los.
Luisteren echt naar iemand stond niet in je woordenboek geschreven.Zo sloeg ge goede raad in de wind.
Je wilde gelukkig zijn. Maar kon geen liefde geven.
Als gij maar alles kreeg en een ander niet.
Je vluchte verschillende keren naar het buitenland.
Je kon niet om met de realiteit.
Ik deed mijn best om je te volgen en te plezieren.
Deed gewoon vaak wat je vroeg. Wilde geen ruzie.
Na 21 jaar trek ik een streep onder deze vriendschap.
Het deed pijn. Maar nu niet meer.
Ik laat je me niet meer kleinkrijgen.
Kan weer diep ademhalen,het leven toelachen.
Gewoonweg ik kan weer gelukkig zijn.
Bovenal ik kan terug mens zijn.
Ga weer andere mensen ontmoeten.
De laatste ruzie was er gewoon te veel aan.
p.s.: dit gaat over vriendschap van 21 jaar die ik beeindigd heb. We hebben vele mooie momenten beleefd. maar die wegen niet op tegen de haat en nijd van het laatste jaar.Der is teveel gezegd en gedaan. Het valt niet meer te fiksen. Maar ben niet rouwig dat het over is.