Sterfelijkheid.
Sterfelijkheid
En wij vlogen hoog, zo
ver weg; zelfs
het universum was ons
te klein, met al
zijn schittering en pracht, waar wij
dol als komenten, sporen
trokken door de atmosfeer en
liefde schreven op Venus;
vervulde steeds het verlangen
naar meer
onze harten; 't mocht niet baten
want
ook wij waren sterfelijk, dat was
wat wij
op onze ruimtevlucht
vergaten.
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Maandag, juli 14, 2008 12:47 |
| Delend tonend overgebracht jouw ''voel''. Liefs en warme knuf, sunset |
|
| less - no more: | Maandag, juli 14, 2008 11:25 |
| fijne herinneringen, mooi verwoord... de euforie voorbij.... de harde realiteit liefs, Jan |
|
| doetsi: | Maandag, juli 14, 2008 11:16 |
| In een volgend leven ...misschien? Heerlijk die zon voor jou, ik zit nog steeds in de kou, haha |
|
| Wil Breuker: | Maandag, juli 14, 2008 10:58 |
| herkenning, heel mooi beschreven, realistisch. | |
| Ria Klein Herenbrink: | Maandag, juli 14, 2008 10:34 |
| wat overdenkend en *stralend* mooi in beeld gebracht liefs Ria |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Littledolphin | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 14 juli 2008 | ||
| Thema's: | ||