De zee.
De zee ...
De stille adem van herhalen
van golven komende en gaand
waarin de zee haar wegen baant
doen mijn gedachten dwalen.
Mijn voeten in het zoute nat
ervaren dit oneindig bruisen
om alle duister weg te sluizen
wat zich in mij gesetteld had.
God heeft de aarde zo ontworpen
dat er meer zee dan land zou zijn
opdat zo hierin alle pijn
uit ons kan worden weg geslorpen.
Ik voel de rust terug in mij komen
als ik op scheiding zee en land
mij overgeef aan heel dit strand
om in die ruimte weg te dromen.
Dan spoelt de eb mijn schulden weg
voel ik de zilte vrijheid gloren
is er iets nieuws in mij geboren
als ik mijn zorgen voor U leg.
th.
Reacties op dit gedicht
| trucker klaas: | Woensdag, juli 16, 2008 20:22 |
| klinkt beter dan een turks bad genieten met frisse moed zo''n branding doet je goed mooi klaas |
|
| less - no more: | Woensdag, juli 16, 2008 18:21 |
| ruimte scheppend, heel mooi. warme groet, Jan |
|
| Jannie Hoogendam: | Woensdag, juli 16, 2008 12:14 |
| Hier val ik in een diepliggende stilte en bewondering voor dit prachtig gedicht... Alle liefs Jannie |
|
| Littledolphin: | Woensdag, juli 16, 2008 11:50 |
| schitterend geschreven teun! graag gelezen alweer, liefs little | |
| sunset: | Woensdag, juli 16, 2008 11:45 |
| Mooi mooi mooi dit teun; graag gelezen. Groetjes en heel fijne dag verder, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: teun hoek |  
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 16 juli 2008 | ||
| Thema's: | ||