nathalie
op het einde van het jaar
sprong ik op wolken naar een bladwijzer
van de hemel naar de hel
vrienden vormden vijanden
maar het geluid van de vogel van de klok
bracht mij naar een andere wereld
de wereld van nathalie
liefde is blind
maar daarom niet lelijk
eerlijkheid bracht een nieuwe treurigheid
toen de inkt van het blad liep
naargelang ik meer begon te schrijven
en er geen onbenutte bladopening meer te zien was
de illegaliteit van het vuur
deed nieuwe hormonen branden
alsof ze afgehakte ledematen waren
boven een kampvuur
ze zong niet vals
maar joeg mij weg
al mocht ik proeven van de pudding
ik kook simpel
dus geen meerdere lagen
maar nathalie wel
ze was kunstzinnig
ik hielp haar met haar eindwerk
en zij gaf mij advies voor het mijne
ogen als spleetjes
en oren als rubber
we stierven ongekend
en lagen in een ongetiteld graf
onder een onbekende grond
maar niet voor lang
tenminste zij niet
ze werd opgegraven door haar eigen vlees
terwijl het mijne verder ging rotten
tot ik besloot om als een rat uit het riool te kruipen
het verstand wint boven het gevoel
planten en bomen kunnen filosoferen
zelfs nog als ze al lang omgehakt zijn
nathalie is mijn telefoonnummer geworden
haar gekreun op het antwoordapparaat
bewijst de reden van het verleden
bel me om niet op te nemen
zodat de dood stil sterft
sprong ik op wolken naar een bladwijzer
van de hemel naar de hel
vrienden vormden vijanden
maar het geluid van de vogel van de klok
bracht mij naar een andere wereld
de wereld van nathalie
liefde is blind
maar daarom niet lelijk
eerlijkheid bracht een nieuwe treurigheid
toen de inkt van het blad liep
naargelang ik meer begon te schrijven
en er geen onbenutte bladopening meer te zien was
de illegaliteit van het vuur
deed nieuwe hormonen branden
alsof ze afgehakte ledematen waren
boven een kampvuur
ze zong niet vals
maar joeg mij weg
al mocht ik proeven van de pudding
ik kook simpel
dus geen meerdere lagen
maar nathalie wel
ze was kunstzinnig
ik hielp haar met haar eindwerk
en zij gaf mij advies voor het mijne
ogen als spleetjes
en oren als rubber
we stierven ongekend
en lagen in een ongetiteld graf
onder een onbekende grond
maar niet voor lang
tenminste zij niet
ze werd opgegraven door haar eigen vlees
terwijl het mijne verder ging rotten
tot ik besloot om als een rat uit het riool te kruipen
het verstand wint boven het gevoel
planten en bomen kunnen filosoferen
zelfs nog als ze al lang omgehakt zijn
nathalie is mijn telefoonnummer geworden
haar gekreun op het antwoordapparaat
bewijst de reden van het verleden
bel me om niet op te nemen
zodat de dood stil sterft
Reacties op dit gedicht
| Quicksilver: | Donderdag, juli 17, 2008 22:45 |
| Bijzonder mooi schrijven,heb het graag gelezen! Tot over 3 weken,ik ga morgen op vakantie! Jij ook maar een fijne vakantie. liefs,Dicky |
|
| Oorlam: | Donderdag, juli 17, 2008 21:55 |
| Mooi numero 127! | |
| Dina-Anna: | Donderdag, juli 17, 2008 21:09 |
| Knap schrijven, vooral de voorlaatste strofe vind ik bijzonder! Bedankt voor al je reacties tot nog toe. Liefs Dina |
|
| vat: | Donderdag, juli 17, 2008 20:02 |
| ik snap het geloof ik niet maar dat is niet erg liefs |
|
| peter1: | Donderdag, juli 17, 2008 15:13 |
| hier wordt ik stil van | |
| Littledolphin: | Donderdag, juli 17, 2008 12:58 |
| ik val stil, ter plekke en graag gelezen alweer, liefs little | |
| Windwhisper: | Donderdag, juli 17, 2008 10:37 |
| jeetje, nou, ik ben er stil van, wat een schrijven zeg liefs Cobie |
|
| Lily May Parker: | Donderdag, juli 17, 2008 10:37 |
| krachtig geschreven dit opnieuw 127...een bijzonder laatste strofe opnieuw! liefs Lily May xxxxxxxxx |
|
| Windwhisper: | Donderdag, juli 17, 2008 10:35 |
| Ik moet in eens aan het liedje denken Nathalie ...ik ga nu lezen. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Nummer 127 | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 17 juli 2008 | ||
| Thema's: | ||