7 jaren
zeven goede jaren en nog eens 7 jaren
alle probleempjes die ik zelf creëer
in het eindeloze tiener zijn.
en daarna twenty-five
4-life
het geluk dat naast je loopt
die je langzaam sloopt
want het kan niet op
waneer is het stop
de omkeer het onweer
waarom bescherm je mij
waarom bescherm je mij
waaromdat is oneindig
en een boom is heilig
en de bergen praten
en nu heb je me verlaten
weg omdat je iets weet
iets dat gaat komen
iets waar alleen gedachtes kunnen wonen.
Reacties op dit gedicht
| Nummer 127: | Zaterdag, juli 19, 2008 09:33 |
| onaangenaam maar wel om lezen Nr 127 |
|
| Littledolphin: | Vrijdag, juli 18, 2008 23:35 |
| stilmakend , liefs little | |
Over dit gedicht
| Auteur: marcus von neuborg | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 18 juli 2008 | ||
| Thema's: | ||