Pseudokoningin te rijk
er is een plek
waar ik mezelf kan zijn
mijn
mijn eigenste Zweinstein
wat zie ik je graag opdoemen
stukje paradijs op het ijs
je schoonheid weerspiegelt
in jouw gangen en kloppend hart
voel ik me thuis
meer dan ik ooit zal zijn
in jou bloei ik open
in jouw liefde dompel ik me onder
hier proef ik van het geluk
even kan ik mezelf zijn
maar toch terug zondebok eerste lijn
Reacties op dit gedicht
| Winna: | Zondag, juli 20, 2008 21:41 |
| mooi! je laatste zin begrijp ik echter niet maar zal voor jou zoveel omvatten? Liefs |
|
| trucker klaas: | Zondag, juli 20, 2008 21:10 |
| besef is vaak een eerste stap als dat in een vertrouwde omgeving gaat is het meestal niet te laat mooi klaas |
|
| Littledolphin: | Zondag, juli 20, 2008 19:41 |
| ik sluit me bij narcisT aan, een apart geschreven gedicht, liefs little | |
| Narcis(t): | Zondag, juli 20, 2008 16:48 |
| op een of ander manier spreekt deze mij erg aan! mooie beeldspraak gebruikt |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Jasmijn Buysse |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 20 juli 2008 | ||
| Thema's: | ||