Romancing alone - Enkelromantiek
Het huis lijkt bol en is echovol
meubels wijken op mijn schreden
smalle gang heft stappentol
kamers over van het verleden
midden in het bed ver van muren
warmte met kussens geschraagd
jaloezie beschermt tegen gluren
“ik” overloopt wat werd gevraagd
gelaten kruisen kleurenschemer
tevreden lacht en klinkt de mimiek
in het hoofd alvast een deelnemer
gevat in mijn enkelromantiek.
Reacties op dit gedicht
| kerima ellouise: | Dinsdag, juli 22, 2008 16:45 |
| als het alleen-zijn door kamers dwaalt, kleuren gedachten het verlangen.... weer graag gelezen Bobo! liefs kerima ellouise |
|
| Littledolphin: | Dinsdag, juli 22, 2008 16:16 |
| ik vind wel een knap schrijven, maar ik beaam beetje de mening van onze sunset, maar ik heb het graag gelezen, liefs little | |
| Oorlam: | Dinsdag, juli 22, 2008 14:59 |
| eens met sunset...het loopt wat stroef door het gezochte van de woorden en de gedwongen rijm..maar verder wel leuk gevonden | |
| sunset: | Dinsdag, juli 22, 2008 13:56 |
| Voor mij, als ik dat tenminste zeggen mag, iets te ''gekunsteld''; ik zie ook het filosofische niet in het verwoorde (maar ''k ben dan ook niet van de slimsten hé). Groetjes, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: oldbobo | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 22 juli 2008 | ||
| Thema's: | ||