Als een sociaal dienstbetoon 75
Uit 'Herboren (doorlopend gedicht)
Als een sociaal dienstbetoon
... De gouden stad op een boogscheut.
Vol hindernissen die je zo
neemt, als ze in het begin van
je tocht waren opgedoken.
Maar op het eind zijn ze niet
over te komen. Ik ben al dood,
niets kan me nog overkomen.
De dood werpt geen angst meer
op. De gehechtheid is allang
verdwenen. Dus, zullen we maar
op weg gaan. Reeds dood, door het
dodend veld het leven tegemoet, of
een lijk dat achterblijft waar nooit
meer over wordt gesproken. Helaas,
hij heeft geprobeerd, wij hadden hem
nog zo gezegd dat hij er niet zou
komen. Hoewel wij niet wisten waar
hij naartoe ging. Maar, het was voorbij
waar wij wilden komen, zei ons gevoel.
Daarom bleven wij en lieten hem gaan.
Niet zonder leedvermaak, maar toch
met een zekere angst dat hij aan zou
komen. Weg, hij was weg, wij konden
weer ons eigen potje koken. Onze
eigenheid bewaren, ons ik handhaven.
Hoewel, wij het zo niet zagen. Zonder
hem kunnen wij weer doen wat wij
willen en ons behagen. Hij is weg,
hij is er niet, onverstoord zijn onze
gelagen. Drink er één mee om ons ik
te plagen, want morgen moet het
wakker worden met een houten kop.
Gezworen, nooit meer, dit was de
laatste keer. Maar toch lokt altijd
weer de vrijblijvende praat, het
geraaskal van 'men kan niet meer'.
Ook uitgeput, maar men weet van
wat. Van het vat dat de ikken ge-
ruststelt als een sociaal dienst-
betoon. Je hart even geopend en
meteen kluitje in het riet gestuurd.
Gerustgesteld, er zijn er nog zoals wij.
Even je hart geopend. De dag nadien
weer gesloten, in een vorm gegoten,
zodat het hard lijkt. Maar helaas,
het smelt alras, want de harde
vorm was er een van was. Nee,
mensen hebben geen stalen
harten, hoezeer ze soms
hun best doen dat
zo te laten lijken.
Reacties op dit gedicht
| Dasje (lucky): | Donderdag, september 18, 2008 21:17 |
| Subliem! Hoe jij het gevoel bij de achterblijvers weet vast te leggen. Ze ''lijken'' gerust maar ''zijn'' het niet. Er is ''iets'' blijven hangen... Weerom graag gelezen Jacky. Heel hartelijk, Dasje ;o) |
|
| Jacky Van den Berghe: | Zondag, juli 27, 2008 01:01 |
| Voor littledolphin: Goede ''s morgens vroeg, Barbara! Bedankt voor je positieve commentaren. Prettige zondag! Heel hartelijk, Jacky |
|
| Jacky Van den Berghe: | Zondag, juli 27, 2008 00:59 |
| Voor kerima ellouise: Dankbaar voor je begripvol lezen alweer, kerima. Heel hartelijk! Jacky |
|
| kerima ellouise: | Zaterdag, juli 26, 2008 12:47 |
| het leven tegemoet, doorheen de dood...naar de rijkdom van de ziel, met het hart als passagier... het blijft mooi en graag lezen bij jou! liefs kerima ellouise |
|
| Littledolphin: | Zaterdag, juli 26, 2008 09:00 |
| goede morgen jacky, fraai dit, graag gelezen liefs barbara | |
Over dit gedicht
| Auteur: Jacky Van den Berghe | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 26 juli 2008 | ||
| Thema's: | ||