en hoe je slaapt
steelt mij ’s nachts
zo dikwijls twijgjes
om jezelf een nest te bouwen
als je slaapt
stapelt kussens op
tot hoge bergen
waar op hellingen
dromen gletsjeren
wat later lig je dan
naakt verwachtend zaad
in versgeploegde voor.
sunset 27-07-2008
Reacties op dit gedicht
| Anneke van Dijk-Ploeg: | Zondag, juli 27, 2008 14:41 |
| ieder een eigen dekbed dan maar... ;) prachtig!! D) liefs, namaste, Anneke |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Zondag, juli 27, 2008 10:34 |
| onvergelijkbaar mooi!!!!!!!!! GRJANNY |
|
| Windwhisper: | Zondag, juli 27, 2008 08:30 |
| wohhh een ware pracht | |
| Littledolphin: | Zondag, juli 27, 2008 06:54 |
| goede morgen Ingo, een parel! verlangend geschreven, en zeker graag gelezen weer, liefs barbara | |
| rovago: | Zondag, juli 27, 2008 05:15 |
| Eerst het nest, dan het zaad. Groet. Roger. |
|
| Fata Morgana: | Zondag, juli 27, 2008 01:43 |
| Ach we bouwen allemaal ons eigen nest, vind dat jij beetje slingerend de piste neemt, misschien samen op een sleetje...samen vastlopen in de sneeuw..langzaam naar beneden glijden, je weet vast wel wat ik bedoel: een koude kont, maar toch warm gevoel... trusten Ingo, wanneer kom je nu eens langs.....het wordt echt de hoogste tijd... | |
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 27 juli 2008 | ||
| Thema's: | ||