Dorst.
Dorst
Zielsakkers liggen verlaten,
eenzaam in een schrale
wind, en er is
geen leven, wat
nog groeit;
keel is schor, te veel
gehuild; en
ogen genadeloos
verbrand
door felle zon;
mijn hele zijn
schreeuwt om
elke druppel water,
broodnodig
levensvocht;
ik heb dorst.
Reacties op dit gedicht
| Jacky Van den Berghe: | Dinsdag, juli 29, 2008 03:13 |
| Het is duidelijk geen dorst naar water. Subliem verwoord! Liefs, Jacky |
|
| Dina-Anna: | Maandag, juli 28, 2008 21:35 |
| Fijnzinnig verwoord! Liefs Dina |
|
| kerima ellouise: | Maandag, juli 28, 2008 12:50 |
| schorre woorden mooi neergezet liefs kerima ellouise |
|
| less - no more: | Maandag, juli 28, 2008 11:32 |
| ''levend water'', ga daar eens naar opzoek ;) ''u hém erom vragen en dan zou hij u levend water geven''(johannes 4:10b) liefs Jan |
|
| Yellow: | Maandag, juli 28, 2008 10:35 |
| zeer mooi geschreven dit, probeer het positief te bekijken, je hebt het leven maar voor even, haal eruit wat erin zit, Y. |
|
| sunset: | Maandag, juli 28, 2008 10:20 |
| Beeldend verwoord (en gelezen door mij). ''Drinken'' kun je overal vinden; soms is er niet meer nodig dan de durf het te nemen. Liefs, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Littledolphin | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 28 juli 2008 | ||
| Thema's: | ||