Dertien kilometer...
Dertien kilometer…
(voor jou)
het kortste punt tussen twee harten
als tramsporen recht door zee
in twijfels achtergebleven roep ik je naam
maar enkel de doden luisteren mee
die geef jij hun laatste rustplaats
terwijl er onder de levenden gevochten wordt
om een plekje onder de zon
en ik van eenzaamheid mijn tranen stort
in woorden die nooit iemand leest
over hoe je van verdriet
jamais of te nimmer geneest
en jij stil in mijn dromen woont
dan voelt dertien kilometer precies aan
als aan de andere kant van de wereld…
esteban 28/07/2008
Reacties op dit gedicht
| Cora (ZIJ): | Woensdag, juli 30, 2008 10:05 |
| -t | |
| Cora (ZIJ): | Woensdag, juli 30, 2008 10:04 |
| Mooi Hoe komt je erop, 13 km ;) |
|
| CBR: | Woensdag, juli 30, 2008 10:03 |
| Even slikken bij deze. Wel heel mooi verwoord. liefs en knuffel cbr |
|
| Dina-Anna: | Dinsdag, juli 29, 2008 23:10 |
| Mooi! Liefs Dina |
|
| globelien: | Dinsdag, juli 29, 2008 22:13 |
| wat heet, haast een andere planeet. jakkie bah! | |
| Littledolphin: | Dinsdag, juli 29, 2008 20:50 |
| mooi alweer esteban liefs barbara | |
| Mevrouw Melzer: | Dinsdag, juli 29, 2008 20:18 |
| prachtig.. | |
Over dit gedicht
| Auteur: esteban. | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 29 juli 2008 | ||
| Thema's: | ||