gedroogde roos
Ik ben als een gedroogde roos.
De groeven van de verwondingen
zijn niet langer toegeeflijk en zacht
Maar hard, onomkeerbaar,
droog en nog dieper.
Mijn trots draait zich om een bocht.
Mijn schoonheid wordt als een monument opgeborgen.
Mijn reikende handen hangen nietszeggend naar beneden.
Maar de doornen blijven even scherp.
Reacties op dit gedicht
| Nightkiss: | Dinsdag, juli 30, 2002 15:36 |
| Idd.. Heel mooi gedicht.. |
|
| Chaotique: | Donderdag, april 04, 2002 16:54 |
| zo droog zijt ge nie, believe me:-) | |
| mariska: | Vrijdag, maart 22, 2002 20:59 |
| heel mooi geschreven maar het is zo droevig, en rozen zin mooi ze horen fier en mooi rechtop te staan kus mariska |
|
| ~Marina~: | Vrijdag, maart 22, 2002 20:13 |
| sterk gezegd... mooi! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: J.R Dracul | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 22 maart 2002 | ||
| Thema's: | ||