tranen in mijn ogen
als men iets breek
of iets zwaar bezeert
verwacht men toch
dat de andere je helpt
het werk je uit handen
zal worden genomen
en je tot rust kan komen
dat je wat verwent zal worden
tja dit was dus weer
bij mij niet zo tja
had ook niet anders
druven denken of verwachten
moest hier net met tranen
in mijn ogen staat bakken
probeer maar eens als
je een voet hebt om te staan
ik huilde bijna van verdriet
ik stoppen met zo te doen
ja hé ik heb wel nog een gips
en mag niet staan hé
achja wat dan nog
ik moet mij steeds
toch maar zien te redden
want het tis toch nooit erg bij mij
Reacties op dit gedicht
| Lovely_ girl: | Dinsdag, augustus 05, 2008 19:54 |
| dikke knuffel meid, weet hoe moeilijk dit voor je is ! Ik wou dat ik je kon helpen :) Kus ... Denk aan je (A) |
|
| hiljaa: | Dinsdag, augustus 05, 2008 19:49 |
| moest ik dichtbij wonene kwam ik je helpen .... knufliefs--hiljaa-- |
|
| _Lieverdje_: | Dinsdag, augustus 05, 2008 19:21 |
| spijtig dit te lezen eigenlijk moeten ze jou helpen want alleen lukt het echt niet hoor liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: tweetyke | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 05 augustus 2008 | ||
| Thema's: | ||